Om te beginnen heeft het lelijke graphics, die compleet de eerste indruk van het spel verpesten. Slappe, afzichtelijke achtergronden, die op wazige foto’s of de eerste probeersels van een nieuwe ontwikkelaar die een 3D afbeelding probeert te creëeren lijken, wat compleet het verlangen ontmoedigt om verder te spelen wanneer je de eerste Hidden Object scenes hebt gezien. Geloof me wanneer ik zeg dat ze nog veel slechter worden, de meer vooruitgang je boekt in het spel. Er is geen animatie, en de personages, die in een simpele tekenfilm style zijn getekend, lijken te plat om schattig te zijn.

Het plot, ondanks de primitiviteit, leek nogal apart en fris. Zoals je misschien al uit de titel hebt kunnen ontdekken, gaat het verhaal over de diefstal van de Mona Lisa. Een moeilijk te pakken super dief, die door de tijd reist met behulp van een fantastische uitvinding, de Time Distorter, wat precies op een tekenfilm pistool lijkt, heeft onlangs een verschrikkelijke acte van vandalisme uitgevoerd. Het heeft de onsterfelijke creatie van Leonardo da Vinci uit het museum gestolen, het in kleine stukken verneveld en ze op verschillende plekken in de wereld en tijd verspreid. Jou taak is het vinden en het samenstellen van al deze stukjes, door het reizen van het verleden naar het heden, met gebruik van de Time Distorter, dat zo gelukkigerwijs door de schurk is laten vallen en gevonden werd door de Interpol tijdens hun laatste poging om hem te vangen. Ze proberen ook zijn sporen te zappen met een net zo raar apparaat, de Time Trace Zapper, wat is uitgevonden door de Interpol Technology Unit. Om eerlijk te zijn, ondanks het intrigerende idee, zijn er nou eenmaal te veel toevalligheden in dit verhaal om het overtuigend te laten lijken.

Het vertellen van het verhaal verdient een speciale vermelding voor de absolute middelmatigheid. De gebeurtenissen ontwikkelen heel langzaam, en er is een duidelijk gebrek aan dialogen. Daarnaast zijn de Hidden Object scenes die je moet exploreren niet gerelateerd aan elkaar, niet wanneer het neerkomt op het thema nog de locatie. Als resultaat is het enige dat je hoeft te doen op zoek gaan naar willekeurige items van de lijst, inclusief verscheidene kannen, dode kakkerlakken, volgels, wortels en andere onnodige dingen, die niets te maken hebben met wat je moet doen. De stukken van het schilderij worden automatisch aan je gegeven wanneer je al de items van het verleden en het heden hebt verzameld. Je besteed je tijd met het exploreren van deze ’‘junk-piles’‘, maar uiteindelijk gebeurt er niets. Je komt niet dichterbij het vangen van de crimineel, ongeacht de stukjes die je al hebt gevonden. De gebeurtenissen bewegen niet vooruit. Je baas bedankt je alleen maar voor je inspanningen en stuurd je naar de volgende, zelfs minder aantrekkelijke locatie om op zoek te gaan naar dezelfde nutteloze wortels. Kan jij je inbeelden hoe irritant een situatie zoals dit is?

Het is nog steeds niet het ergste aan Time Chronicles: The Missing Mona Lisa. Je beweegt door het spel, springend van één verborgen objecten scene naar een andere met maar een paar primitieve mini-games in het spel. De meeste achtergronden zijn wazig en heel vol. Alhoewel, vol is niet het juiste woord. Ze zien er uit als de collage van een kind, waar objecten van verschillende maten samen zijn gevoegd, in één beeld. Bijvoorbeeld, bij het kantoor van de manager zul je een kleine pinguin voor de deur vinden, in Egypte zit er een gigantische schildpad op de rug van de Great Sphinx en een kleine zebra die door de vensterbank wandelt. Sommige objecten hangen gewoon in de lucht, terwijl de andere verspreid zijn. Op een gegeven moment was er een stofzuiger buiten het scherm te vinden, dus de enige manier om het te krijgen was door een hint te gebruiken. Oh ja, in de casuele mode herladen de hints zich heel snel, er zijn geen straffen voor willekeurige klikken en de tijds limieten zijn wat te genereus. Het in de normale mode spelen is, duidelijk genoeg, veel moeilijker. De boodschappen lijst verdient een speciale vermelding. Er werd me gevraagd om een borstel te zoeken, wat een schroevendraaier bleek te zijn, en dat is niet het enige voorbeeld. De objecten zien er niet altijd uit zoals je verwacht. Een muis op de lijst bleek een computer muis te zijn, terwijl er een echte muis op dezelfde locatie was, en ik heb er duizende keren op geklikt voordat ik de tweede doorhad. Er zijn ook een paar scenes met verscheidene hoeden en paren van schoenen, dus wanneer je de taak krijgt om er één te vinden, heb je simpel weg geen idee op welke je moet klikken. Daarnaast reageren sommige items gewoon niet op een klik, wat het uiteindelijk onmogelijk maakt om te weten of je het juiste item hebt gevonden. Ik weet dat het blijkt alsof de minpunten van dit spel eindeloos zijn, maar ik moet nog wat meer punten toevoegen. Sommige objecten zijn zo klein of wazig dat je ze simpelweg niet kan onderscheiden van de achtergronden. Houd daarnaast in gedachten dat je elke scene minstens drie keer moet exploreren, en de objecten die je moet vinden altijd hetzelfde zijn!

Om het te bekronen is er geen voice-acting, is de achtergrond muziek ongelooflijk vervelend en de geluidseffecten zo irritant dat je na een paar minuten van spelen al het geluid wilt uitzetten. Het enige prettige moment in het hele spel was de scene waar je kennismaakte met je baas, wanneer zij je vroeg om jezelf te introduceren, en je jou naam moest typen om een nieuw profiel aan te maken. Deze functie leek mee heel creatief, maar was ook het enigste wat ik leuk vond aan dit spel.

Dus als je iets anders hebt te doen naast Time Chronicles: The Missing Mona Lisa, doe het dan! Elk bestanddeel van dit spel, van zijn slecht ontworpen plot en out-dated graphics tot de onhandige gameplay maakt dit spel een mislukking en is geen minuut van je tijd waard! Misschien zal Big Fish Games ons morgen wat beters brengen…