De interface is niet echt point-and-click. Je speelt in first-person en kan rond kijken en lopen. Je moet een klein beetje opzoek gaan naar bepaalde verborgen knoppen op specifieke loacties, maar niets dat een ervaren avonturier niet kan oplossen. The Last Express heeft een apart systeem wanneer het neer komt op opslaan. Je krijgt geen opslaan punten, maar er is een klok in het spel die je terug kan draaien tot elk punt in het verleden, of je kan terug springen naar de meest belangrijke haltes op de trein route. Je weet vaak niet wat je moet doen. Niemand geeft je gedefineerde instructies.

De animatie is ook ongebruikelijk. De animatie ziet er de meeste tijd niet al te vloeiend uit en lijkt meer op een slide show (misschien 1 frame per seconde). Het ziet er niet zo slecht uit als het klinkt. De muziek is redelijk goed, dramatisch op de juiste plekken en van hoge kwaliteit. Er is zelfs een heerlijk vioolconcert in het spel. Jammer genoeg kan je er niet al te lang naar luisteren omdat je jezelf moet bezig houden met het inbreken van andere compartementen en het ’‘lenen’‘ van items terwijl de rest aan het genieten is van het concert. Maar wie zei dat het leven van een avonturier makkelijk is?

The Last Express is een goed gemaakt spel, gecreëerd met liefde en er is ongekend veel aandacht besteed aan detail. Na lang erover na te hebben gedacht, hebben we besloten om het toch hoog te laten score. Het verhaal is nogal interessant en verslavend. The Last Express is een kwalitatief spel en een klassieker. Dat is waarom het waard is om te spelen en plaats te nemen in jou collectie!