Om te beginnen, het verhaal over een aparte stad die gek op katten is - is eens wat anders. Interessant en zeer boeiend. Je zult weer in de schoenen van een helper staan en een arme jongen van oneerlijkheid redden. Het spel ergert je niet met een gigantisch plot, maar bied je een paar cut-scenes om zo in het verhaal te duiken. Je bent nu vrij van de saaie en langdradige dialogen die normaal gesproken de gameplay moeten stimuleren.

Al is de gameplay nogal standaard, deze feit bederft niet het uitdagende effect. In Ghost Towns: The Cats Of Ulthar zijn de verborgen object scenes modderig en junkpile, maar de meeste zijn makkelijk om doorheen te gaan. De meeste mini-games zijn bekend onder elke fan van dit soort spellen, maar er zijn toch een paar unieke puzzels te vinden. De algehele gameplay is niet saai te noemen, maar zelfs moeilijk om mee te stoppen. De katten die je tijdens het spel kan verzamelen zijn leuk en de foto’s van hun zijn heel schattig. Het miauwen van de katten wanneer je de hint knop gebruikt is perfect gedaan en heel uniek. Als de kat je favoriete huisdier is, dan zul je zeker deze installatie waarderen.

De artwork is een beetje modderig maar nog steeds leuk en aangenaam om naar te kijken. Er zijn geen voice-overs, maar je zult ze ook niet missen omdat je waarschijnlijk zonder enig geluid zult spelen. De muziek is standaard, heeft niets pakkends maar is tenminste niet zo opdringerig.

In zijn geheel is Ghost Towns: The Cats Of Ulthar vooral voor degene die moe zijn van de gebruikelijke Hidden Object spelle over geesten en spoken. Als je op zoek bent naar een spel zonder een massief plot, geef deze dan een kans.