Ondanks de veelbelovende beschrijving, blijkt het plot van dit spel niet zo griezelig te zijn als je zou verwachten. De gebeurtenissen ontwikkelen redelijk langzaam, geleidelijk onthult het je de geheimen van Silentville, de stad zonder toekomst, verleden en heden. Om op de hoogte te blijven moet je de dialogen lezen en je dagboek controleren elke keer dat je iets nieuws tegenkomt. Houd wel in gedachte dat zelfs ondanks een paar overeenkomsten met het plot, dat 1 Moment of Time: Silentville en Phenomenon: City of Cyan een compleet andere stemming hebben.

Om eerlijk te zijn, dankzij de humoreuze dialogen, rare muziek en een complete afwezigheid van de typische horror achtergrond geluiden, zoals de schreeuwen en piepjes, is 1 Moment of Time: Silentville absoluut niet eng te noemen. Voice-acting is alleen present in de cut-scenes, terwijl de conversaties in stilte plaats vinden. Aan de andere kant, bijna al de conversaties, waarin de NPC’s hun herinneringen met jou delen van ’‘die noodlottige dag’‘, worden gepresenteerd in de vorm van cut-scenes die op schetsen in ink op vergeeld papier lijken.

Nu de graphics, vanaf de eerste scene verwondert 1 Moment of Time: Silentville je al met een overvloed van geanimeerde en interactieve objecten. De animatie is werkelijk prachtig. Bovendien, wanneer je van de ene locatie naar de andere gaat, beweegt de camera lichtjes op en neer door de stappen die je maakt, wat zo dus meer realisme in het spel brengt en ziet er in het algemeen ook wel cool uit. Jammer genoeg is het aantal interactieve objecten dat je tegenkomt afnemend des te dichter je het einde nadert.

De achtergronden zijn redelijk goed wanneer het gaat om kleurdiepte, waar het gedetailleerde en in het algemeen een lust voor het oog is. De contrast wordt perfect onderhouden, maar de scherpte is helaas wat zwak, vooral wanneer je op het grote scherm speelt. De verborgen objecten smelten niet samen met de achtergrond, maar de scenes zijn wat wazig, sommige omgevingen zagen er wat te donker uit, wat zo de speel ervaring verpest.

De verborgen objecten scenes zijn ook wat wazig, waar het vol is gegooid met troep, zoals sigarettenpeuken, dode kakkerlakken of een doodshoofd. De items in de scenes zijn er in grote getalen en goed verstopt. Sommige verborgen objecten zijn vermomd als een deel van de achtergrond, de andere zijn weg gestopt in kasten en laden. Er zijn ook wat kleine objecten die met de achtergronden samen smelten, maar het zijn er maar een paar, dus meer een uitzondering.

Daarnaast is de constructie van de verborgen objecten scenes ook ongebruikelijk. Ten eerste zul je de meeste keren de taak krijgen om een groep van objecten te vinden, of zelfs wat actie te ondernemen, zoals ’‘poets een tand’‘ of ’‘open een fles’‘. Als resultaat verandert de zoektocht naar elk item op je lijst in een mini-game, wat je forceert om de scene goed te doorzoeken, op de actieve plekken in te zoomen, verscheidene items te combineren, gereedschap te gebruiken en ga zo maar door. Geloof mij, het is heel moeilijk en plezierig op hetzelfde moment.

De puzzels zijn niet veel makkelijker dan de verborgen objecten scenes. Als je een ervaren speler bent heb je ze waarschijnlijk al eerder in andere spellen van deze categorie gezien. In 1 Moment of Time: Silentville zijn de meeste mini-games hetzelfde, maar met toch wat originele spins. Bijvoorbeeld, er is een typische mini-game, waar je een circuit moet repareren door de secties rond hun as te draaien, dat wordt gepresenteerd als een kapotte speelgoed treinbaan met een trein die op de afgrond afgaat. Het duurt een paar minuten om dit te voltooien.

Jammer genoeg hebben sommige queesten nogal onlogische oplossingen. Het is absoluut onduidelijk waarom het hoofd personage al de nutteloze troep meeneemt, en wat je er mee moet doen, zoals poeder in een doos. In het begin van het spel kun je de meeste taken gemakkelijk in je eentje aan, maar na veertig minuten van spelen wordt het onmogelijk om te raden wat je vervolgens moet doen. Bijvoorbeeld, een paar keer ben ik vast komen te zitten, heb een hint gebruikt, en kwam in een kamer terecht die ik al eerder heb onderzocht. Het bleek dat ik nog eens door de vuilnis moest graven om een bepaald instrument te vinden.

Oh ja, wanneer je een hint buiten een Hidden Object scene gebruikt, verziet het niet met het antwoord waar je naartoe moet, maar teleporteerd het je simpelweg naar de juiste locatie. Dit is nogal verwarrend, vooral wanneer je deze locatie hebt gemist en geen idee hebt hoe je daar bent gekomen. Raar genoeg werkt in HOS de hint knop perfect en herlaad zich meteen.

Er zijn twee spel modes, Casual Mode en Challenging Mode. In Casual Mode wordt je niet bestraft wanneer je verkeerd klikt, actieve plekken worden gemarkeerd, en de dagboek beschrijvingen houden vaak nuttige tips voor je klaar. In Challenging Mode zijn de meeste tips en hints uitgezet, dus is het bijna onmogelijk om er doorheen te komen als je het voor de eerste keer speelt en zonder een Strategie Gids.

Er is ook een map, wat een driedimensionaal zicht van de stad die bedelft onder de mist is weergeeft. Om heel eerlijk te zijn ziet het er prachtig uit, en laat je tussen de locaties springen die je al hebt onderzocht. Aan de andere kant, door de geanimeerde wolken van mist die bijna de hele stad bedekken, geeft het je geen bepaalde plaats om van te navigeren rond Silentville.

Al in al maakt 1 Moment of Time: Silentville een goed indruk. Door het combineren van goed weergegeven, realistische 3D graphics met een intrigerend plot, creatieve Hidden Object scenes en verbazingwekkende animaties, verdient dit spel ongetwijfeld jou aandacht. Misschien zal 1 Moment of Time: Silentville je hart niet winnen door bepaalde gebreken aan de gameplay, zoals onlogische taken en suffe hints, maar ik ben ervan overtuigd dat het je vele positieve momenten zal geven. Geef het een kans!